Στη δική μου κρίση,
Στη δική μου κρίση, έτσι όπως κυκλοφορεί aνεύ-θυνα, υπάρχουν άστεγοι, άνεργοι, σοσιαλιστές, επαναστάτες, αναρχικοί, υπεύθυνοι και ανεύθυνοι άρχοντες, κλέφτες, ζητιάνοι ρουφιάνοι, αβανταδόροι, μεσήλικες και διακονιαρέοι, όλοι υποκείμενοι στον ίδιο νόμο.
Στη δική μου κρίση υπάρχουν μετανάστες, έγχρωμοι, ιδεολογίες και παρατάξεις με λάβαρα γνήσια, αυθεν-τικά και λερωμένα, τυλιγμένα όλα σε περγαμηνές αναξίων ηγητόρων.
Στη δική μου κρίση, υπάρχει η διαδικασία απαξίω-σης της πολιτικής λαϊκής βούλησης που γιγαντώνεται με την αποδοκιμασία εκείνων που με τη γνωστή «ασυλία» ακουμπάνε τα δημόσια ταμεία.
Τολμώ πια ν’ αποδοκιμάζω και να υβρίζω, ως δειλούς όλους αυτούς που έχοντας «το ακαταδίωκτο» διαχειρίζονται «ανορθόδοξα» το δημόσιο χρήμα και τις τύχες της χώρας μας, αυτούς τους τιποτένιους νάνους που ασελγούν επί του σώματος της Δημοκρατίας που με τόσους αγώνες, αίμα και δάκρυα, καταφέρανε να στήσουνε οι πολίτες αυτής της χώρας, που μετά υπηκόους βασιλιάδων «ελέω Θεού» τους κάνανε, και στο τέλος μέχρι τα σήμερα σε «λαό» άβουλο και του πεταμού τους μετατρέψανε..
2.
ΜΕ ΓΥΜΝΟ ΜΑΤΙ,
ΔΕΝ ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΙ !
Mε τη πίστη
της απόλυτης εξουσίας, ενός κληρονομικού άρχοντος, τη βεβαιότητα πως είναι
ο «εκλεκτός», ο «φωτισμένος» και «αλάθητος», και πως απόλυτο δικαίωμα έχει,
να σκέπτεται και να αποφασίζει για λογαριασμό των άλλων.
Με
τη «ψύχωση της μοναδικότητας»
και την αρρωστημένη αντίληψη ότι «μόνο αυτός ξέρει» και δικαιούται να γκρεμίζει,
να αυθαιρετεί, να φτιάχνει «πράγματα» για τη ζωή των υπηκόων του, να υπόσχεται
και να εξαπατά.
Με
την ανισόρροπη «φαντασίωση»
ότι χειρίζεται συρφετό «υπηκόων» και δεν υπάρχουν έστω υπολείμματα ελευθέρων πολιτών,
και ότι γι’ αυτόν όλα
δικαιολογούνται εν όψει της
πραγματοποίησης "του δικού του ονείρου",
που μπορεί να εμπεριέχει την ίδρυση μαυσωλείων, σφαγείων, φυλακών ή δημοσίων ουρητηρίων «χάριν του δημοσίου
συμφέροντος».
Ιδού
! η μορφή ενός νέου «ηγέτη»
που φαντάζει, ως ντοπαρισμένος αρσιβαρίστας, να υπερίπταται ευτελών υπηκόων σε
ώρες παρακμής και «κατηφόρας», και βαυκαλίζεται χασκογελώντας εν μέσω
κλαυθμυρισμών πτωχευμένων συνειδήσεων και υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Κι’ όμως, η έκπληξη για μιας τέτοιας μορφής κληρονομικού "αρχοντα της εξουσίας, δεν πηγάζει από τηv αvανακύκλωση της προκατασκευασμένης μορφής τoυ, ως «νέου λυτρωτή».
Ούτε από τα νέα κατασκευασμένα μοντέλα των «υπηκόων
- θεατών» των πράξεων ενός απόλυτου κληρονομικού μονάρχη.
Ούτε από τη τιθάσευση των υπηκόων, με
εργαλεία την ασύδοτη φορολογία και την απόλυτη κυριαρχία του χρηματιστικού
κεφαλαίου που με το καρκίνωμα της «νόμιμης τοκογλυφίας» έχουν σακατέψει το
τόπο και τους ανθρώπους του.
Όχι!
η έκπληξη για μιας τέτοιας μορφής τυράννου,
πηγάζει από εκείνα τα μαύρα «στίγματα» των αλυσίδων, που ζωγραφισμένα στους
μηρούς και τις γλώσσες των υπηκόων του, με γυμνό μάτι, δεν
ανιχνεύονται…
3,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου