« Η υπόθεσις αυτή ήτο παλαιά. Το λάβαρον και μερικά σχεδιάσματα ήσαν
τοποθετημένα εις τον ρέοντα τότε ποταμόν. Πλην ένθεν και ένθεν του ποταμού έγκειντο οικίαι,
πεταλωτήρια και τινά παλαιά σπίτια με κεκοσμημένους υαλοπίνακας, καθώς
και κάντρα με αντίγραφα χαλκογραφιών. Το λάβαρον εις τι ναόν ή κατάστημα ή και σχολείον. Ουδείς γνώριζεν ότι αυτή η
πόλις ήτο μικρά που ο μικρός Μιχαήλ επεσκέφθη… Πρόσφυγες γύρω του ομιλούσαν
τουρκικήν, γαλλικήν και ξένας γλώσσας. Δεν ενθυμείτε παρά μόνον σημαίας… Θέρος,
καύσων, ο λαός εν εξεγέρσει…. Ο ποταμός έρρεεν . Ω! ναι έρρεεν … Τότε η φήμη
εις την παλαιάν πόλιν εδιαδίδετο ότι θα ύψωνε λάβαρον εις λιτανείαν Υπαπαντής ή
εις μοναστήριον άγνωστον εις πολλούς φερόνυμον. Τα ίχνη του τότε εχάθησαν και
τελευταίως ανεκαλύφθη λάβαρον εις τι ναΐσκον ή κατάστημα και προσπαθεί να
εννοήση αν η ποταμόπλοιος πόλις ηννόησε το άραγμα, το πλοίον, η άμαξα με τους
ίππους, οι δρόμοι παντού όπου εμοσχοβόλα το θείον άρωμα της πόλεως. Το λάβαρον
παραμένει πορφυρούν και μαύρον ως ποδήρης παιδικός επιγονάτιος».
